Kırmızı-yeşil renk görme eksikliği, kırmızı-yeşil renk körlüğü ve tam renk körlüğü

Renk görme eksikliği olan kişiler sadece belirli renkleri görüp diğerlerini görmezler çünkü reseptörlerinden bazıları – koniler – uygun şekilde çalışmaz. Çeşitli renk körlüğü tipleri vardır. En sık görülen kırmızı-yeşil renk görme eksikliğidir ve kişiler buna sıklıkla veya (hatalı olarak) kırmızı-yeşil renk körlüğü veya sadece renk körlüğü derler. Erkeklerin %9'unda ama kadınların sadece %1'inde görülür. İki tür kırmızı-yeşil renk görme eksikliği tipi vardır: yeşil algılama zorluğu (döteranomali) ve kırmızı algılama zorluğu (protanomali). Döteranomali durumu olan kişiler yeşili algılamakta zorlanır çünkü gerekli duyu hücreleri – yeşil renk için koniler – kusurludur. Yeşil renkler normal renkli görmesi olan kişilere göre daha cansız veya mat görünür ve sıklıkla kişi bunu farklı yeşil tonları arasındaki ayrımı göremediği bir durumla karşılaşıncaya kadar fark etmez. Şiddetine bağlı olarak etkilenen kişiler kırmızı ve yeşili ve sıklıkla ayrıca mavi ve moru ve pembe ve griyi özellikle ışık azsa ayırt etmekte zorlanır. Kırmızı renk görme eksikliğinin belirtileri benzerdir: kırmızı koniler doğru çalışmadığından bu kişiler sıklıkla kırmızı rengi doğru algılamakta ve yeşilden ayırt etmekte zorlanırlar. Her iki kırmızı-yeşil eksikliği tipi için bir tedavi yoktur.

Kişide anormal trikromatlık durumu yani bir renk algılama eksikliği mevcutsa tüm gerekli koniler bulunmaktadır. Ancak hassasiyetleri çok sınırlıdır; bu nedenle renkler daha az belirgin görünür ve etkilenmiş kişiler sıklıkla bunları karıştırır. Örneğin: kırmızıyı algılama konusunda sınırlı olma, anormal trikromat durumu olan kişilerin kırmızı ışıkları diğer sürücülere göre çok daha geç fark etmesi anlamına gelir.

Kişide kısmi renk körlüğü varsa renkleri algılamak için gerekli duyu hücrelerinin bazıları yoktur veya çalışmamaktadır. Dikromat sadece iki tür ve monokromat sadece tek tür işlevsel koni bulunması anlamına gelir. İlgili kişiler bazı renkleri görebilir ama tüm spektrumu göremez. Örneğin yeşil renk körlüğünde (döteranopi) yeşil renk için işlevsel koni yoktur; bir mavi renk görme eksikliği olan tritanopisi olan insanlarda mavi renk için koniler eksiktir. Protanopisi olan kişide işlevsel kırmızı koniler yoktur. Bunun sonucu ancak çok sınırlı bir renk spektrumu görebilmeleridir. Etkilenen kişiler kırmızı ve yeşili hiç ayıramaz. Trafik sinyallerini veya yolda önündeki araçların kırmızı fren ışıklarını ya hiç görmezler ya da ancak çok geç görürler. Kısmi renk körlüğü için tedavi yoktur.